ADEK geeft zichzelf een bul van incompetentie

Proficiat ADEKUS!

Hoe hoog de Adek universiteit is aangeschreven in de wereld, weet je pas wanneer je gaat solliciteren naar een baan in het buitenland. U heeft laatstelijk ook via de media mogen vernemen, wat de daadwerkelijk menselijke aard is van “vooraanstaanden” van de Adekus van wie wij altijd hadden gedacht dat zij integer waren. Bevestiging geven zij zelf, omdat zij worden ontheven uit hun functie, maar toch ergens op de Adekus blijven rondzwerven. Persoonlijk denk ik dat dit slechts een der zaken is die niet meer verstopt kon worden. Natuurlijk behoren u en ik ‘helaas’ tot de groep die er niet in gelooft dat wanneer je de pionnen hebt veranderd, je daadwerkelijk ook iets hebt gedaan aan het systeem. Getuige de recentste escapade van de Adekus.

‘Ze nemen het niet meer alleen van achteren’
Dit is de titel van een afstudeeronderzoek van ene studente Nirandjan aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname. De titel alleen zegt ons dat het gaat om (anaal) pornolectuur en geenszins om een kwalitatief wetenschappelijk onderzoek. Een beetje zichzelf respecterende universiteit gaat dus nooit haar naam hieraan verbinden. Een Latijnse spreuk luidt immers: De fructu arbor cognoscitur, of te wel aan de vruchten kent men de boom. Een der basale zaken van wetenschappelijk onderzoek is ook dat de titel van het wetenschappelijk onderzoek een weerspiegeling geeft van het onderzoeksonderwerp. Dit is zeker niet het geval bij dit “onderzoek” van deze studente. Ook is in de media reeds heel duidelijk en glashelder uitgelegd waarom deze thesis wetenschappelijk onbetrouwbaar is. Het zit vol onwaarheden danwel zaken die bewust danwel onbewust zijn gefalsificeerd. Het neerzetten als prostitué van het vrouwelijk geslacht van onze voorouders is niet alleen een grove leugen, maar ook kosmisch een grote zonde. Zelfs de “witte man” heeft deze leugen niet in hun eigen geschiedenisboekje. Hoe ziek moet je dan niet zijn om je voorouders zo valselijk te betichtigen. Het wordt dus duidelijk waarom u niet al te serieus genomen zal worden, als u wilt gaan solliciteren voor een serieuze baan in bijvoorbeeld Europa met als achtergrond Bachelor Sociologie van de Adekus. Dit werkt de Adekus zelf in de hand door o.a., op z’n eufemistisch uitgedrukt, zeer incompetente begeleiders niet tot orde te roepen!

Discussie nu buiten de muren van de universiteit
De discussie heeft zich, gezien het feit dat personen gerelateerd aan de Adekus bewust danwel onbewust er nood aan hebben om de geschiedenis van de Surinaamse vrouw te veranderen, reeds verplaatst naar de samenleving. Wij van deze generatie zullen in ons heel leven onze voorouders (VROUW en man ) die met de boot gekomen zijn naar Suriname nooit genoeg dankbaar kunnen zijn voor de offers die zij hebben gebracht onder de zeer onmenselijke en mensonwaardige omstandigheden van de “witte man van toen”. Dit is ongetwijfeld in 1 zin de daadwerkelijke en feitelijke geschiedenis van Suriname. Wanneer zwaar gefrustreerden, die lijden aan o.a. het syndroom van ‘mental slavery’ en hun afkomst willen verloochenen en denken genezing te vinden door de rol van de ‘house negro’ aan te nemen, dan zullen mensen er nood aan hebben om hun eigen daadwerkelijke en feitelijke geschiedenis te gaan veranderen. Dat mag, maar niet een universiteit voor het karretje spannen c.q. als dekmantel gebruiken. Misschien hebben de voorouders van de begeleiders van studente Nirandjan en de voorouders van studente Nirandjan het toen “strak” van achteren genomen c.q. ook gekregen, waardoor zij nu mogelijke trauma’s hebben opgelopen. Als dit het geval is, dan kan ik het wel zeker plaatsen. Maar dat wil niet zeggen dat je je trauma’s gaat verwerken d.m.v. een pseudo ‘wetenschappelijk’ onderzoek en dan te stellen dat de Surinaamse vrouwen van toen het langs achter hebben gekregen en nog meer van dat soort onzedelijke en onzinnige kotsmisselijke leugenachtige verhaaltjes. Het kan ook zijn dat het clubje van deze ‘soap’ zelf ook slachtoffers zijn van sexueel geweld van de achterzijde. Maar ik kan het niet vaststellen. Hiervoor moeten zij echt naar een psycholoog en of een psychiater. Mocht na psychiatrisch onderzoek blijken dat dit clubje hun eigen trauma’s wilden verwerken, adviseer ik dat dit clubje van de Adekus, als een vorm van catharsis, beter een roman en of een leuk porno boekje uitgeven over hun eigen voorouders. Hierin mogen zij op sublieme wijze gaan romantiseren en fantaseren over hun eigen voorouders “onderzoeksonderwerpje”. Dit zullen onze ‘Sranang umas’ beter waarderen, dan deze grote idioterie. Heel vaak moeten wij, helaas, constateren dat juist een vrouw, het vrouwelijk geslacht zelf te schande legt… Jammer. Dit soort individuen mogen weer in de leerschool gaan zitten bij Nederland. Het meest recentste voorbeeld hoe de Nederlanders o.a. hun voorouders respecteren, hebben wij een paar dagen geleden (op 4 mei j.l.) nog kunnen volgen in de Tweede Kamer; een zeer diepzinnige speech van de voorzitter van de Tweede Kamer, mevrouw Khadija Arib, waar zij o.a. zei; ,, Wij buigen voor hen die vielen voor ons vaderland ,,. Tja, … daar wordt een mens nu echt doodstil van ! Ook de wijze waarop zij dit heeft kunnen brengen naar de wereld spreekt boekdelen. Dit is een vrouw die mondiaal en tijdloos respect afdwingt, of je nu wil of niet c.q. ook of je het nu leuk vindt of niet. Een vrouw van Marokkaanse afkomst (ze spreken geen Nederlands in Marokko zoals hier in ‘Sranang’… ) die jarenlang voorzitter is van de Tweede Kamer in het land van de “witte man” (Dus dit is geen ‘regelarij tori’ op basis van etniciteit of politieke kleur ‘tori’ etc. zoals je overal in “Switi Sranang” tegenkomt). (U weet toch waarover ik praat ! Zeg die ‘tori’ dan zoals het is en hou jezelf dan zo wat minder voor de gek.) Dit is ook geen DNA of Adekus afstudeerscriptie ‘tori’ met idiote pikante porno titels als ‘ze nemen het niet meer alleen van achteren’. Hahaha. Ga toch fietsen man. Snapt u nu ook waarom er geen ‘Sranang uma’s en Sranang mangs ‘ in de Tweede Kamer van Nederland zijn, terwijl zij het dolgraag willen ? In elk geval ben ik op de hoogte van mijn voorouders en weet dat het beeldschone vrouwen waren die moraal en ethiek hoog in het vaandel hadden. Ook weet ik van mijn vader (de Mahomed Amanullah Taus school is naar hem vernoemd voor o.a. zijn bijzondere bijdrage aan het Surinaams onderwijs), die nu 89 jaar oud is en goed bij zinnen (hij kon zich niet voorstellen dat er geen enkel instituut in Suriname corrigerend optreedt tegen de universiteit …) dat de “witte man van toen” verscheidene keren had gepoogd om ongewenste aanzoeken te doen bij een van deze dames , maar nul op het rekest had gehad. (Er is ook een spannend verhaaltje wat mijn overgrootvader toen had gedaan, maar dat zou voor nu te lang zijn). Beter zou zijn als deze studente en haar clubje hadden gesproken over de verkrachtingen van de slaven en contractanten die hadden plaatsgevonden door de “witte man van toen” ( dit is historisch wel een feit ). Het zou interessant zijn om te weten of de verkrachtingen nu nog steeds plaatsvinden danwel plaatsvinden in een andere vorm (geestelijk?). (Helaas is anno 2019 nu eenmaal de tragiek van velen in Derde Wereldanden: de ‘vuurpijlen’ op eigen onschuldige mensen richten om zodoende de ex-[?] kolonisatoren naar de mond te praten. Allicht denken ze hiermee hun minderwaardigheidscomplex weg te maken. Pas later (of nooit …) gaan ze beseffen dat de plank voor de zoveelste keer misgeslagen wordt. Het geestelijk evolutieproces is ergens ernstig gestagneerd). Dat zou tenminste maatschappelijke relevantie hebben, omdat wij dat ook zouden kunnen gebruiken inzake de reparaties m.b.t. ons slavernijverleden. Oh sorry….ik droom weer, want om dát te kunnen doen moet je zeker niet lijden aan enige vorm van het ‘mental slavery’ syndroom of ‘contractarbeider‘ syndroom.

NB Indien wij bemerken dat de Adekus op zeer kort termijn, in deze, geen correctie pleegt, overweeg ik o.a. een civiele zaak aan te spannen tegen o.a. flagrante schending van de goede reputatie en het imago van onze voorouders, of ze nou als slaven dan wel als contractarbeiders gewerkt hebben. Degenen die niet lijden aan enige vorm van het ‘mental slavery’ en of ‘contractarbeider’ syndroom weten mij wel te vinden voor ongeconditioneerde adhesiebetuiging terzake.

N. Walie Taus