Oranje voetafdruk en geen haring

DE SNIJD / Armand Snijders

Chan luisterde vorige week vrijdag het feestje op in de residentie van de Nederlandse ambassadeur Walter, ter gelegenheid van de verjaardag van de koning. De echte koning welteverstaan, om ieder misverstand te voorkomen. Dus niet van dat Surinaamse namaakexemplaar Ronnie.

Het was aan de Anton Dragtenweg van oudsher weer een gezellige boel. Tenminste, dat heb ik van horen zeggen, want ik was er zelf niet bij. Ik word de laatste jaren niet meer uitgenodigd voor het Koningsfeestje. Vroeger wel, soms tot vervelens toe. Maar ik vond dat ik daar als journalist bij hoorde te zijn. Altijd handig voor mijn contacten en je kon nooit weten wat je daar in de wandelgangen voor interessants oppikte, zo maakte ik mijzelf wijs.

Echter, zo’n tien jaar geleden ben ik afgehaakt. Mijn eigen belangstelling voor die elitaire feestjes nam af, vooral ook door de veranderde slag diplomaten die worden uitgezonden. Voorheen waren het mensen met wie je gewoon op een willekeurig terras een biertje of wijntje kon drinken of af en toe eens met een 4WD naar Blanche Marie kon rijden om te verpozen.

Met het saaie gezelschap van nu zie ik dat niet gebeuren. Nou ja, of ze echt saai zijn weet ik niet, want ik ken werkelijk geen hond meer binnen die club en ze interesseren mij ook niet. Het is een compleet andere wereld, waarin ik mij niet thuis voel.

Eerlijk gezegd miste ik de lekkere hapjes die ze op ambassadefeestjes serveren wel een beetje. Dat alleen al was vaak een reden om het huis uit te gaan. Maar toen ik over de laatste viering van Koningsdag las, begreep ik dat ik mij ook daar geen zorgen meer over hoef te maken. Want ook de Nederlanders op Surinaamse bodem hebben opeens bedacht dat ze het feestje ‘groen’ wilden doen, om “een eigen bescheiden bijdrage te leveren aan een duurzamere wereld”, zo zei Walter.

Om die reden was er besloten om dit jaar geen haring in te vliegen. Ik begrijp de gedachte erachter; die wordt vooral ingegeven door de wereldwijde hype dat we echt verstandig moeten leven en omgaan met de kwetsbare planeet.

Maar ik vind dat de mensheid daar een beetje is doorgeschoten. Er zullen mensen zijn die het helemaal niet met mij eens zijn, maar dat moet dan maar. Door geen haring in te vliegen lever je in mijn ogen als ambassade geen enkele bijdrage aan het verbeteren van de wereld. Want die haring was toch al gevangen en het KLM-toestel dat de lekkernij zou invliegen, vloog toch wel. Haring of niet.

De gasten op de receptie kregen van Walter een betweterig lesje voorgeschoteld. “Wist u dat voor de productie van een kilo rundvlees 15.000 liter water nodig is? En voor een kilo varkensvlees 6.000 liter?” Daarom was er ook geen vlees. Dat zijn geen dingen die je wil horen tijdens een receptie waar je denkt rustig even te kunnen ontspannen.

En terwijl Walter daar zo milieuvriendelijk op het vegetarische feestje stond te prediken, waren al zijn honderden gasten wel met vervuilende diesel en benzine slurpende voertuigen gekomen. Het zwetsverhaal dat de CO2-voetafdruk van deze receptie zo klein mogelijk is gehouden, slaat dus nergens op. Sla Koningsdag volgend jaar gewoon over, dan weet je zeker dat je géén voetafdruk achterlaat en een serieus punt maakt!

Chan keek toe, hoorde Walter gelaten aan en richtte zich in zijn verplichte praatje opmerkelijk genoeg vooral tot Nederlandse investeerders, die er uiteraard niet waren omdat ze in Suriname weinig te zoeken hebben. Maar hij hoopte dat zijn zoveelste oproep aan hen om te komen investeren in Suriname ze nu via via wel zou bereiken – ook die 150 die volgens hem vier jaar geleden al in de rij stonden.

Trouwens, aan CO2-voetafdrukken heeft Chan helemaal geen boodschap. Hij vliegt met delegaties de hele wereld rond: bijvoorbeeld van hier naar Amsterdam en China, waar hij trouwens nog steeds geen greintje verantwoording over heeft afgelegd.

Ook pakte hij de ochtend na de receptie aan de Anton Dragtenweg weer de helikopter naar zijn favoriete Nickerie, om daar een oranje voetafdruk achter te laten, zoals er daar al heel veel liggen. Aan alles kon je merken dat hij de scheidslijn tussen het presidentschap en het voorzitterschap van de VHP weer moeilijk kon trekken.

Hij was naar het westelijke district gereisd om alvast een voorschot te nemen op de verkiezingscampagne. Dat deed hij met een partijbijeenkomst, waar hij de districtsbewoners van alles en nog wat beloofde.

Ook vroeg hij hen weer op hem te stemmen om nog een keer vijf jaar door te gaan. Iedere stem gaat tellen voor hem, want je hoeft geen politicoloog te zijn om te begrijpen dat hij bij de volgende verkiezingen ook in Nickerie flink zal moeten inleveren.

Echter, wat ik mij afvraag: wie betaalde dat reisje naar Nickerie eigenlijk? Ik neem aan dat de VHP de vliegkosten voor haar rekening neemt en dat niet de belastingbetaler daarvoor moet opdraaien. Want de trip was vooral bedoeld om zijn aanhang ter plaatse op te zwepen; voor de show werden nog wel wat presidentiële dingen gedaan, zoals de ingebruikname van een Food Basket en de opening van het Waterschapskantoor aan de Fredericiweg in Paradise. Zaken die een normaal staatshoofd aan mindere goden over zou laten. Maar bij Chan is niets normaal, zeker niet als hij op andermans kosten zijn partijpolitieke dingen kan doen. En overal een oranje voetafdruk achterlaten.

Trouwens, hij misbruikte die VHP-bijeenkomst om heel stoer te stellen dat Gracia, minister van Grondbeleid en Bosbeheer (GBB) ad-interim, is gezegd om binnen een week de uitgifte van landbouwgronden in het district die worden verkaveld, in te trekken. Als dat niet gebeurt dan zal de president optreden, zo beweerde hij.

Nu heeft Chan wel vaker dergelijk dreigementen geuit maar nooit wat gedaan, toch ben ik heel benieuwd wat hij komend weekend zal doen als niet aan zijn eis wordt voldaan. Zet hij de echte minister, Dinotha, op straat en wil hij een nog grotere ruzie met veepee Ronnie riskeren of laat hij het weer op z’n beloop?

Hoewel Chan het al vier jaar in zijn broek doet voor Ronnie, acht ik de kans aanwezig dat hij nu wel gaat doen wat niemand meer van hem verwacht. Want ook al stapt Ronnie met zijn Abop nu uit de coalitie, dan kunnen er toch geen vroegtijdige verkiezingen meer worden uitgeschreven want daarvoor is het dan te laat. Chan’s leven zal alleen maar makkelijker worden: hij kan op alle Abop-ministeries ook VHP-getrouwen zetten en het laatste jaartje rustig uitzingen.

Een dezer dagen zullen we weten of Chan eindelijk zijn ballen heeft gevonden en opgeraapt en de moed heeft om te doen wat hij heeft beloofd. Daarmee zou hij een onuitwisbare voetafdruk achterlaten. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen.

armand.snijders@gmail.com