‘Zelfdoding vertoont een zorgwekkende trend in Suriname’

In de maand mei wordt wereldwijd aandacht besteed aan de geestelijke gezondheidszorg. Ook in Suriname worden bewustwordingsactiviteiten georganiseerd. Afgelopen week werd door UNICEF in sa-menwerking met het ministerie van Volks-gezondheid een seminar gehouden over de mentale gezondheid in Suriname. Socio-loog Jair Schalkwijk presenteerde de bevindingen van een onderzoeksrapport waaruit blijkt, dat er jaarlijks gemiddeld 26 gevallen van zelfmoord zijn op elke 100.000 personen in Suriname. Dit is aanzienlijk hoger dan het wereldwijde gemiddelde van 16 gevallen per 100.000 inwoners. Uit het rapport is gebleken, dat ongeveer 90 procent van de mensen die zelfmoord pleegt, minstens één psychische stoornis heeft.

Zorgwekkende trend

Ook is uit cijfers en data van de PAHO, de WHO en verschillende onderzoeksinstituten gebleken dat het aantal zelfmoordgevallen in Suriname ongeveer 23 op de 100.000 is. Dit betekent dat per 100.000 inwoners, er jaarlijks ongeveer 23 mensen zelfmoord plegen. ‘’Dit terwijl het wereldwijd gemiddelde, gemeten over 181 landen, 9 op de 100.000 bedraagt. Suriname is op de vierde plaats, wat heel zorgwekkend is. Uit de beschrijving van de Surinaamse situatie aan de hand van de eerder genoemde cijfers mag geconcludeerd worden dat suïcide in Suriname ook een zorgwekkende trend vertoont. Onderzoek naar suïcide in Suriname kan meer inzicht geven in dit probleem. Met de verkregen inzichten kunnen gerichte acties ontwikkeld worden‘’, aldus het rapport.

Aanleiding tot suïcide

Uit het rapport blijkt dat er verschillende aspecten zijn die ertoe kunnen leiden dat iemand overgaat tot zelfdoding. Elke zelfmoord is het resultaat van een complexe dynamische en unieke wisselwerking tussen talrijke risicofactoren, en individuele pogingen om zelfmoord te voorspellen en te voorkomen, hebben de neiging om te mislukken. Anderzijds neemt onze kennis van risicofactoren fors toe. De belangrijkste gevonden risicofactoren in de literatuur die tot zelfmoord leiden, zijn onder andere psychische stoornissen, eerdere zelfmoordpogingen, specifieke persoonlijkheidskenmerken, genetische belasting en familieprocessen in combinatie met het uitlokken van psychosociale stressoren, specifieke levensgebeurtenissen, blootstelling aan inspirerende modellen en beschikbaarheid van middelen om zelfmoord te plegen.

Veel onderzoeken vinden een sterk verband tussen eerdere zelfmoordpogingen of een voorgeschiedenis van zelfbeschadiging (automutilatie) en zelfmoord. Ongeveer 25-33 procent van alle gevallen van zelfmoord werd voorafgegaan door een eerdere zelfmoordpoging, een fenomeen dat vaker voorkwam bij jongens dan bij meisjes. Onderzoek heeft aangetoond dat jongens met een eerdere suïcidepoging een 30-voudige verhoging van het suïcide risico hebben in vergelijking met jongens die geen suïcidepoging hebben gedaan. Meisjes met eerdere zelfmoordpogingen hebben een verdrievoudiging van het zelfmoordrisico.

Zelfmoord wordt geassocieerd met impulsiviteit. Hoewel we weten dat een zelfmoordproces weken, maanden of zelfs jaren kan duren, vindt de fatale overgang van zelfmoordgedachten en zelfmoordpogingen naar een daadwerkelijke zelfmoord vaak plotseling, onverwacht en impulsief plaats, vooral onder adolescenten.

door Orsilia Dinge