20 April 2025
04:30In tijden van economische crisis, grijpt de overheid vaak naar sociale uitkeringen als een soort vangnet voor de meest kwetsbaren in de samenleving. Maar laten we één ding duidelijk stellen: deze uitkeringen zijn geen gunst. Ze zijn het minimale wat een samenleving haar burgers verschuldigd is.
De afgelopen jaren hebben met name de sociaal zwakkeren, de zwaarste offers gebracht. Terwijl prijzen stegen, subsidies werden afgeschaft en basisvoorzieningen onder druk kwamen te staan, bleef hun inkomen ongewijzigd of ging zelfs achteruit. Mensen moesten keuzes maken tussen eten of medicijnen, schoolgeld of huur. En nu, wanneer de overheid extra sociale steun aanbiedt, wordt het gepresenteerd als een genereuze daad. Alsof men de armlastige belanghebbenden een plezier doet. Dat is niet alleen misplaatst, het is ook respectloos tegenover duizenden mensen die dagelijks moeten zien te overleven. Deze mensen hebben geen extraatjes nodig, ze hebben recht op waardigheid, bestaanszekerheid en bescherming tegen de klappen van beleid, waar ze zelf geen invloed op hebben. Sociale uitkeringen moeten daarom gezien worden als een structurele plicht van de staat tegenover zijn burgers, niet als politiek instrument of een vorm van liefdadigheid. De overheid moet stoppen, met te doen alsof deze hulp een gift is, en erkennen dat het slechts een gedeeltelijke compensatie inhoudt voor het leed dat mede door tekort geschoten beleid is veroorzaakt. Zolang die bewustwording uitblijft, zal echte sociale rechtvaardigheid een loze belofte blijven.