De regering wil met alle geweld de
initiatiefwet Wijziging Staatsschuld doordrukken. Waarom? Omdat machtsbehoud
belangrijker wordt geacht dan het welzijn van de burgers. Het gaat om het gunstig stemmen van de
burgers op weg naar de verkiezing 2020. Daarvoor is er heel veel geld
nodig. De regering wil een blanco cheque
van het parlement om naar believen te lenen en gaat voorbij aan de rampzalige
gevolgen van onverantwoord lenen.
De geldhoeveelheid zal groeien, de consumptieve bestedingen zullen
toenemen en dat zal leiden tot opwaartse druk van de wisselkoers. Op termijn
zullen wij meer Surinaamse valuta moeten neertellen voor alle importgoederen en
de koopkracht zal worden aangetast. Het volk zal dus verarmen. Na de verkiezing
zal duidelijk worden welke ravage de regering heeft aangericht.
Volksbelangen worden verkwanseld
Het is toch hemeltergend dat oppositionele politieke partijen,
functionele groeperingen als VSB, ASFA, AKMOS, AAV, mensenrechtenorganisaties,
Ravaksur en andere vakorganisaties fel gekant zijn tegen de initiatiefwet en
dat de regering daaraan voorbijgaat.
In een parlementaire democratie behoort het volksvertegenwoordigend
orgaan (DNA) de regering een halt toe te roepen als de belangen van het volk
verkwanseld worden. Alle initiatiefwetten moeten getoetst worden aan het belang
van de natie. Indien DNA een verlengstuk wordt van de regering is één der
pijlers van de democratie aan het wankelen gebracht en dat doet afbreuk aan het
principe van rechtsstaat. Dan zijn wij inderdaad overgeleverd aan de grillen
van de regering.
De coalitie ontleent haar gelijk niet automatisch aan een numerieke
meerderheid. Evenmin kan de oppositie in ongelijk worden gesteld vanwege diens
numerieke minderheid. De initiatiefwet is in strijd met de economische
principes en de moraal. Wij weten dat
het leengedrag verpaupering en armoede zal brengen en het nageslacht zal
opzadelen met een torenhoge schuldenlast, zonder dat er een productiefaciliteit
is gecreëerd. De minister van Financiën,
Gillmore Hoefdraad, ontspringt de dans en straffeloosheid wordt gepropageerd.
Parlementariërs van de coalitie die als jaknikkers fungeren en voor de
initiatiefwet stemmen zijn er medeschuldig aan dat het Surinaamse volk op
termijn in armoede wordt gestort. Zij
mogen er niet mee wegkomen. Voor eeuwig moeten die opgetekend worden in de
annalen van de politiek als mede-veroorzakers van de gecreëerde ellende.
Ivan Fernald