‘Ik geniet van waarvoor ik ben gemaakt’

PARAMARIBO - Met een brede lach komt hij de kamer binnen wandelen, gekleed in een prachtig geborduurd bordeaux shirt en in de hand een koffertje met daarin zijn fluit. Als een ‘verlenging’ van zichzelf is musicus en componist Ronald Snijders altijd direct of indirect bezig met zijn ‘craft’. Het maken van muziek, of het nu is nieuwe composities uitwerken of het bespelen van klassiekers uit de oude doos.

"Men denkt vaak dat ik constant bezig ben met heel veel dingen. Maar ik ben voor de muziek gemaakt. Met grote dank aan mijn vader Eddy. En ik heb een leuke combinatie gevonden tussen genieten van waarvoor ik ben gemaakt en waarmee ik een boterham kan verdienen." Speciaal voor de verjaardag van zijn oudere zus is hij met zijn broer enkele weken in Suriname.  "Ik geniet weer intens van het land. Ik ben een beetje gaan rijden en rondkijken wat voor nieuws er is. Eh, Suriname is mooi hoor. Die mooie oude gebouwen in de binnenstad, die villa's in de buitenwijken."

Alleen stoort de fluitist zich aan de enorme hopen vuil en vooral plastic die hij tegenkomt. Hij mist de aanwezigheid van - de opvallende oranje tonnen - op belangrijke lange wegen waar best veel mensen lopen. "Maar het is ook een stuk mentaliteit hoor, want we gingen buiten de stad, zo mooi, die bomen en andere planten op een rij en daar troffen we ook zo veel rommel aan. De hoeveelheid waterflesjes was echt verontreinigend en smerig. We moeten als mens, als Surinamer, meer waarde gaan hechten aan een schoon Suriname."

Artistiek veld

Ook in Suriname is Snijders actief. Hij deed de opnames voor een muziekclip voor een nieuw lied van Damaru, speelde een stuk bij het Zondagconcert in de Kathedrale Basiliek en geniet van de Nationale Kunstbeurs en lekker eten. "Ik hou van vertoeven in die wereld waar creativiteit het hoofdwoord is; dat doe ik het liefst als ik niet bezig ben met mijn muziek. Daarom componeer ik niet 'voor het maken van muziek', maar om te kunnen vertoeven en gedijen in dat levensverheffend veld van creativiteit en artisticiteit. Het is zo bijzonder om in het levensverhogende artistieke veld te vertoeven. Ik hou ook van kinderen. Ik heb er zelf geen, maar ik ontmoet ze altijd. En dat is afwisselend en inspirerend." Volgens Snijders is muziek op zich niet zaligmakend; het is slechts één van de middelen waarmee je je beter kan voelen. "Het mooiste zijn toch de sociale contacten."

Taptoe

In een druk jaar vol interessante optredens was één van zijn hoogtepunten voor Snijders deelname aan de Nationale Taptoe 2019 in Ahoy in Rotterdam. "Daar was ik samen met onder anderen Cesar Zuiderwijk van Golden Earring-drummer, één van de hoofdgasten. Ik heb in Ahoy ook mijn fluitsolo tabla gespeeld waarin mijn nichtje Cherish Snijders (kawina) en Giovanni Essed (skraki) aan hebben meegedaan. Het was een goed optreden, veel complimenten gehad en zelf was ik er blij mee", aldus Snijders.  Hij vertelt dat vijftig jaar geleden zijn vader in Delft ook de taptoe heeft gespeeld met het orkest, waarin onder anderen Gaddum, Muringen en Tjin A Tak. "Ze hebben enorm furore gemaakt."

In een onderdeel onder regie van Richardo Tuinfort zaten onder anderen de marsmuziek 'Wi egi prisiri' en 'Mini mini' van Eddy Snij ders. Hij schreef deze composities voor de toenmalige Militaire Kapel in Suriname (Tris Kapel). Deze en andere werken van hem en Eddy Muringen werden uitgevoerd bij de Taptoe Delft 1969. In augustus speelde de fluitist met Yannick Hiwat tijdens het Amsterdamse Grachtenfestival. Op 24 november gaat zijn compositieopdracht voor fluit, strijkorkest en slagwerk in première in Breda.

Vinylplaten populair

Maar ook zijn eerste plaat 'Natural Sources' uit 1977 wordt weer op vinylplaat uitgebracht. Vorig jaar kwam zijn tweede plaat uit en ook die werd een succes. "Vinylplaten zijn nu weer helemaal in. In Europa is er een grote vraag naar. Nieuwe producties op cd worden ook op LP uitgebracht." Zelf heeft Snijders vier platenspelers thuis liggen. Het fysieke contact - opnemen, schoonmaken en plaatsen op de dek en dan de naald erop plaatsen en het zien ronddraaien - heeft een enorme charme.  "Het klinkt trouwens vaak veel beter dan een cd. Veel warmer."

Snijders vertelt dat het vastlopen van een plaat in 1942, tijdens het afspelen van het Nederlandse volkslied 'Wilhelmus van Nassouwe', de reden is geweest voor het herleven van de Militair Kapel waar zijn vader in speelde. "Men wilde het risico niet meer nemen dat tijdens een officiële gelegenheid de plaat blijft vastzitten bij het volkslied. Door mijn vader ben ik van platen gaan houden. Ik zat in de keuken achter mijn moeder te draaien met een pottendeksel met papier op zodat ik het 'draaien' meer kon beleven. Maar ik ga mee met de dingen van nu, dus ik ga mijn muziek nu meer plaatsen op streamingdiensten als Spotify en I-tunes zodat ze meer ter beschikking is voor eenieder."