29 November 2019
14:00Afgelopen dinsdag kreeg ik mijn gratis portie loslaten en onthaasten. In de auto werd ik helemaal Zen, ik raakte in meditatieve staat. Met dank aan de verkeerspolitie die afwezig was terwijl we midden in de spits zaten in de omgeving van de Gemenelandsweg en de Van t Hogerhuysstraat. Na drie uur ’s middags raakt het verkeer daar volledig verstopt. De rit om het stadscentrum uit te komen duurde een uur en twintig minuten. En ik moest nog naar de luchthaven via de Highway waar het ook filerijden is. Mijn gedachten gingen alle kanten op tijdens het optrekken en minutenlang stilstaan.
Het woon- en werkverkeer in de spits neemt de wegen in en buiten Paramaribo compleet in bezit. Automobilisten lijken steeds meer werkzame mieren die hersenloos er alles aan doen om hun nest zo snel mogelijk te bereiken. Niemand ritst. Iedereen neemt zijn voorrang zonder een analyse te maken of doorrijden of kruisingen blokkeren wel zin heeft.
Wij gedragen ons als koningen en koninginnen in het verkeer. Of moet ik zeggen beveiligers en hun broodheren. Alles mag. Met als gevolg dat trottoirs rijbanen worden. Het rode stoplicht permanent groen lijkt. Chauffeurs op kruisingen claustrofobisch zijn door de drukte en angstig blijven hangen op de hoek. Bromfietsers zijn als darren die moeten paren. Weet u hoe dat gaat in de bijenkolonie?
Als er een koningin verschijnt reageren de darren op een stofje dat zij afscheidt en vliegen zo hard mogelijk achter haar aan. Doen bromfietsers hier ook op de wegen. Ze halen auto's kriskras in en blijven aan bumpers kleven. Alleen de snelste darren paren met de koningin. Hierna blijft hun geslachtsorgaan hangen aan Hare Majesteit en de dar gaat dood. Bromfietsers dito. Na hun roekeloos rijgedrag liggen ze dood op de snijtafel van de patholoog.
Maar goed. Het rijden naar de airport was een gebed zonder einde. Intussen ging er van alles door mijn hoofd. Kom ik op tijd aan? Wie is verantwoordelijk voor de kosten als de balie op de luchthaven gesloten is? De taxichauffeur, ikzelf of de Surinaamse Staat? Hoe verkoop je deze chaos aan toeristen? De rit kost ook extra geld omdat de airco extra lang aanstaat. Maar omdat de benzine in Suriname niet duur is maakt het ons niets uit. De toename van het aantal auto's is dan ook vergelijkbaar met de konijnen die kleintjes krijgen.
Mijn medepassagier is oprecht verbaasd over het aantal auto's en de veronderstelde armoede in ons land. Ik verbaas mij ook, maar dan over de tientallen auto's met mankementen die deelnemen aan het verkeer. Geen zijspiegels, kapotte lampen, geen achterruit, gladde banden, bijzonder donkere ruiten. Wat te denken van mijn wegenbelastingsticker die ik van de politie verplicht op de voorruit moest plaatsen. Dat ding is gewoon verdwenen. Niet weerbestendig. Maar het moest wel op de voorruit.
Durf je mond open te doen bij een verkeerscontrole en te vragen wiens verantwoordelijkheid het is om aan te tonen dat er is betaald. Overheid, treed op! Stop de import van oude auto's. Schrijf consequent bekeuringen uit vanwege asociaal rijgedrag. Ook van bromfietsers. Pak mensen in de portemonnee met fikse boetes. Gewoon opvoeden en bekeuren waar nodig en niet de andere kant opkijken. Liever extra bonboekjes voor het korps drukken dan extra geld halen uit het buitenland. Weet u hoeveel de overheid laat liggen op straat? Daar zijn de broodkruimels van Klein Duimpje niets bij vergeleken.
Na tweeënhalf uur kom ik eindelijk aan op de luchthaven. De weg terug is in het donker met regen. Over een slecht wegdek over slecht verlichte straten. Weg is mijn Zen. Welkom koningin van de Surinaamse wegen.