3 December 2019
21:43PARAMARIBO - Het is niet aan haar praktisch accentloos Nederlands te horen dat zij al meer dan twintig jaar in Florida, Verenigde Staten van Amerika woont. Johanna Hardewijk-Ingebe, is een Moengonese die op haar achtentwintigste naar Curaçao vertrok om daar een ‘beter leven’ te zoeken. Twaalf jaar werkte zij daar in het Sint Elisabeth ziekenhuis en daarna vertrok ze naar de VS.
"Maar ik ben wel haast elk jaar thuis hoor, ik ben er volgende maand weer", zegt ze vrolijk, doelend op haar bezoeken aan Suriname. "Het leven hier verschilt hemelsbreed met dat in Suriname. De Verenigde Staten is het land van de mogelijkheden. The sky is the limit en als je hard werkt word je er ook voor beloond." Vorig weekend is ze in Miami, Florida door de organisatie Suriname American Network Inc. onderscheiden met de Kankantrie Lifetime Achievement Award in Professional Nursing.
Daarbij werd zij geroemd om haar buitengewone leiderschapskwaliteiten in educatie, een voorbeeldfiguur voor de Surinaamse diaspora wereldwijd. Hardewijk werkt in het Florida Hospitaal met ruim tachtigduizend medewerkers. Zij is verantwoordelijk voor het management van de verpleging op onder andere de EHBO-afdeling. In 2017 werd zij manager en het jaar daarop kreeg ze van het ziekenhuis de bedrijfsaward voor ' Best performance in improvement'.
Ze heeft een afdeling die slecht presteerde getransformeerd tot de beste afdeling. "Ik twijfelde een beetje of ik de positie wilde aannemen toen die mij werd aangeboden. omdat het veel meer administratieve verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Ik wilde gewoon vrij mijn werk doen. Maar na enige tijd besloot ik toch de uitdaging aan te gaan en God is mij genadig geweest. Het gaat goed. We hebben hier alles om mensen te diagnosticeren en je word ook zeer op je gemak gesteld om je werk goed te kunnen doen." Ze is trots en blij dat haar werk is gewaardeerd.
"Het betekent niet alleen dat je gewaardeerd wordt, maar het is vooral een stimulans om door te gaan op de goede weg. Wat ik eigenlijk hieruit haal is dat het niet uitmaakt waar je vandaan komt, wat je afkomst is of hoe je eruitziet. Als je hard werkt en bidt dan zul jij je doelen zeker bereiken." Daarmee verwijst ze naar haar prille jeugd die gekenmerkt werd door harde tijden. Hardewijk is opgegroeid in het dorp Pelgrim in Moengo. "Ooh dat waren fijne tijden, maar ik was me al heel jong bewust van de armoede en het harde leven. Ik besloot toen al dat ik wat wilde worden waardoor ik dat harde leven niet hoefde mee te maken."
Ze had twee ideeën voor de toekomst; namelijk in de zakenwereld gaan en daarvoor de toenmalige Handelsschool bezoeken of verpleegster worden. "Maar ik had niemand die mij kon opvangen in de stad als ik op de Handelsschool zou gaan. Het toenmalig schoolhoofd van de Hubertus Waaldijk muloschool in Moengo, Cleo Pronk, adviseerde mij om voor de verpleging te kiezen omdat ik dan in het internaat van de school kon wonen." Na vier jaar intern wonen en studeren bij het Sint Vincentius Ziekenhuis, werkte ze nog vijf jaar in Suriname waarna zij naar Curaçao vertrok.
"Ik heb ook enkele maanden in Nederland bij een revalidatiecentrum gewerkt, toen ik daar op een lange vakantie was." Toen de gelegenheid zich voordeed om in de Vernig de Staten te gaan werken greep ze die met beide handen. "Je moet daar aan allerlei voorwaarden voldoen. Ik solliciteerde en moest eerst diverse examens afleggen en Gode zij dank slaagde ik voor allemaal. Het Florida ziekenhuis heeft mij gesponsord." Dit houdt in dat het ziekenhuis alle papieren, zoals haar Green Card - een soort verblijfsvergunning - in orde maakte.
"Ik heb die in Venezuela opgehaald. Inmiddels heb ik mijn Amerikaans paspoort." Al gauw bleek Hardewijk een toegewijde werker en dat bleef niet onopgemerkt bij de leiding van het ziekenhuis. "Wij werken zeer klantgericht. Als verpleegster hebben we veel bevoegdheden om een cliënt te redden die binnenkomt, al is er geen arts beschikbaar. Wanneer zo iemand het ziekenhuis verlaat krijgt hij een beoordelingsformulier met vragen over onder andere de behandeling, de leiding en verplegers. Zo weet men ook wie goed werkt en wat men moet verbeteren."
Hardewijk is de enige donkerkleurige manager en ze is als Surinaamse een enorm groot voorbeeld voor de Surinaamse gemeenschap daar. Over het contact met 'landgenoten' zegt deze topvrouw: "Ja we blijven elkaar opzoeken en elkaar ondersteunen." Ze is getrouwd met Rinaldo Hardewijk. "Als wij uitgaan om te shoppen in Walmart bijvoorbeeld, is het telkens stoppen want mensen die zij ooit eens heeft geholpen in het ziekenhuis willen altijd even groeten en zelf wil ze weten hoe het nu met hen gaat. Ze is een echte verzorgster", zegt haar echtgenoot.