Nabestaande Decembermoorden: “Gods molen maalt inderdaad langzaam, maar zeker”

“Gods molen maalt inderdaad langzaam, maar zeker”, gaf Rani Sohansingh, zus van Robby Sohansingh, te kennen tijdens de herdenkingsdienst in St. Alfonsiuskerk in verband met de herdenking van de 15 slachtoffers die op 8 december 1982 in Fort Zeelandia zijn vermoord. Robby Sohansingh, ondernemer, was een van de slachtoffers van de Decembermoorden in 1982.

Deze herdenking ging gepaard met een iets wat ander gevoel, gaf Sohansingh te kennen omdat op 29 november 2019 de krijgsraad uitspraak heeft gedaan in een 12 jaar lang durend

strafproces. De uitspraken hebben de nabestaanden in dankbaarheid tot hen laten komen want eindelijk was het wachten voorbij. Ze voerde aan dat de nabestaanden al jaren zagen dat Vrouwe Justitia, die door het dictatoriale regiem van haar sokkel was geslagen, aan het opkrabbelen was. Nu hebben de nabestaanden ervaren dat Vrouwe Justitia haar weegschaal en zwaard ter hand heeft genomen en recht heeft gedaan. Ze geeft verder te kennen dat het strafproces heeft weliswaar 12 jaar heeft geduurd, maar de strijd voor gerechtigheid duurt nu al 37 jaar.

De nabestaanden hebben mogen ervaren dat de rechtstaat leeft, er heeft vervolging en berechting plaatsgehad, wat de rechtsstaat gedachte dus inhoudt. Juist daarvoor zijn onze broeders gestorven te weten voor behoud van democratie en rechtstaat, zegt Sohansingh.

Dit vonnis heeft een aantal waarheden aan het licht gebracht namelijk dat het plan om de slachtoffers te vermoorden van tevoren en in kalm beraad was voorbereid. Duidelijk is geworden dat 14 van de slachtoffers in holst van de nacht uit hun huizen en twee uit de gevangenis zijn gehaald en naar Fort Zeelandia zijn gebracht met toepassing van zware bedreigingen en wapengeweld. Slechts één slachtoffer, Fred Derby, heeft het overleefd.

Uit het vonnis is komen vast te staat dat de slachtoffers weerloos en ongewapend waren, dat de slachtoffers niet met een couppoging bezig waren en dat zij niet op de vlucht zijn doodgeschoten. Ze zijn namelijk mishandeld en gemarteld, waarna vuurpelotons met splinternieuwe wapens op hen zijn leeggeschoten.

Bij de opgravingen zijn in één van de lijkkisten meer dan 20 kogels aangetroffen. Duidelijk is geweest dat verbrijzeling van het hersenweefsel of doodbloeding steeds de doodsoorzaak was. Eveneens is naar voren gekomen dat het door de hoofdverdachte opgegeven alibi vals was want hij was gedurende de hele periode van de executies in Fort Zeelandia aanwezig. De hoofdverdachte had de leiding bij de uitvoering van de moorden wat zowel wettig en overtuigend bewezen is geworden.

Dit vonnis van de krijgsraad heeft de leugens van de moordenaars dan ook volledig ontkracht, benadrukt Sohansingh. Alhoewel de nabestaanden natuurlijk blij zijn dat de moordenaars in eerste instantie zijn veroordeeld, beseffen ze wel degelijk dat ze er nog niet zijn.

Dit vonnis is na 37 jaar een mijlpaal, maar de moordenaars lopen nog steeds vrij rond. “Of het nu verzet of hoger beroep wordt, amnestie of gratie, onze rechtvaardige strijd gaat door totdat overeenkomstig wet en recht ook bestraffing heeft plaatsgevonden”, aldus Sohansingh.

Vishmohanie Thomas