PARAMARIBO - "Middels dit, zoveelste, alarmsignaal aan de regering vragen wij om serieuze aandacht voor de reeds vele malen aangegeven problematiek. Als die wederom uitblijft, zullen wij genoodzaakt zijn om op grond van de structurele tekorten aan middelen alsook personeel, onze diensten af te bouwen tot een lager niveau welke 'sustainable' is. Dit noodgedwongen afbouwen van diensten zal helaas gepaard gaan met onnodig lijden en ook overlijden van Surinaamse burgers." Deze waarschuwing heeft het medisch stafbestuur van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo laten uitgaan.
In zijn communiqué wordt aangegeven dat de grootste blaam voor het al geruime tijd afbrokkelen van het niveau van de medische zorg in Suriname vanwege de financieel-economische situatie moet worden gelegd bij de vorige regeringen. "Maar de huidige regering blijft hierin niet gevrijwaard."
Verschillende leden van het AZP-stafbestuur, alsook vakgroepen en hun hoofden, hebben de afgelopen periode namelijk al meerdere malen signalen gegeven aan de (nieuwe) regering. Met name de directeur en minister van Volksgezondheid is voorgehouden dat er sprake is van ernstig verval van de tweedelijns medische zorg. "Helaas, we hebben tot heden geen structurele aanpak of oplossingsgericht beleid gezien. Vanwege het uitblijven van correctieve maatregelen vragen velen zich af of de vele noodkreten niet aankomen bij de raad van ministers cq de regering of dat ze gewoon niet serieus worden genomen."
De problemen binnen de zorgsector zijn volgens het medisch stafbestuur van het AZP onder meer het niet of onregelmatig beschikbaar zijn van essentiële geneesmiddelen en verbruiksartikelen en defecte apparatuur, waardoor de zorgcapaciteit is verminderd en er langere wachttijden zijn. Ook speelt het wegtrekken van personeel - specialisten, artsen, verpleegkundigen - naar het buitenland en moeten patiënten bijbetalen voor medicamenten, verbruiksartikelen en behandelingen, waardoor de bereikbaarheid van zorg voor velen verloren gaat.
Het medisch stafbestuur onderstreept het in toenemende mate verlies van de belangrijkste resource, namelijk "human capital". "Onze verpleegkundigen, vooral de gespecialiseerde verpleegkundigen, OK-personeel, lab- en röntgenlaboranten, worden enorm ondergewaardeerd en trekken in groten getale naar het buitenland waar ze een veel betere beloning krijgen." Aangegeven wordt dat ook de zaal- en SEH-artsen qua vergoeding ver onder hun marktwaarde liggen afgezet tegen hun opleidingsniveau en werkbelasting.
Het medisch stafbestuur benadrukt dat het verkeerd is om ziekenhuiszorg als specialistenzorg te zien. "We werken veelal in teams waarbij de specialist slechts een onderdeel vormt van een groter geheel. Specialistische zorg is in de meeste gevallen een team effort, waarbij (zaal)artsen, verpleegkundigen, ziekenverzorgers en ander ondersteunend personeel een essentiële rol vervullen. Vanwege het uithollen van onze teams is specialistische zorg de afgelopen jaren enorm achteruitgegaan in zowel kwantiteit als kwaliteit. Dit geldt haast voor alle afdelingen in het ziekenhuis." De verpleegkundigen, het OK-, lab- en röntgenpersoneel en de zaal- en SEH-artsen worden als onmisbare elementen beschreven "en zijn essentieel voor de levering van tweedelijnszorg".
Gewaarschuwd wordt dat als, zoals tot nu toe blijkt, de levering van adequate tweedelijns gezondheidszorg niet als één van de prioriteiten wordt gezien van de regering, de afbrokkeling tot enorme verliezen zal lijden en veel zorgproducten die in de afgelopen decennia met veel inspanning zijn opgebouwd verloren zullen gaan. "De uiteindelijke grootste verliezer wordt het Surinaamse volk."
Als er wederom geen serieuze aandacht door de regering wordt gegeven aan de problematiek, zegt het medisch stafbestuur genoodzaakt te zullen zijn haar diensten af te bouwen. "Per afdeling zal worden aangegeven welke diensten nog haalbaar zijn en welke diensten (zowel diagnostisch als therapeutisch) uitvallen. Afhankelijk van de verpleegkundige en artsenbezetting van onze afdelingen zal ook worden bepaald hoeveel bedden wij open kunnen houden met behoud van een acceptabel niveau van ziekenhuiszorg", wordt een somber beeld geschetst.-.