16 April 2022
12:00RUIM TWEEDUIZEND SAAMAKA hebben in een petitie aan Marinus Bee, de voorzitter van De Nationale Assemblee, aangegeven dat zij het niet eens zijn met het bouwen van een brug over de Boven-Surinamerivier. Het geheel is wat gecompliceerder wanneer blijkt dat delen van het traditioneel gezag dat wel willen. Ze stellen dat de mensen in het gebied klagen dat zij geïsoleerd zijn, maar met de brug zou het isolement worden opgeheven.
Er zijn in Suriname niet-gouvernementele organisaties (ngo's) bezig om in andere en dan vooral inheemse gemeenschappen voorlichting te geven over de gevaren van het ontsluiten van gebieden. Vooral als de plaatselijke gemeenschap geen of onvoldoende tools heeft om zich tegen de gevolgen daarvan te beschermen. Er hoeft alleen maar te worden gekeken naar de problemen die de Trio-gemeenschap heeft ervaren na het openstoten van de weg naar Amatopo. Van jagers die in het gebied kwamen tot kleine vliegtuigen die plots een nieuwe airstrip hadden.
Veel van het binnenland blijft beschermd omdat het niet goed bereikbaar is. Aan de andere kant heeft isolatie ook grote nadelen. Vandaar dat het belangrijk is om de het verstrekken van informatie aan de gemeenschappen op te voeren en samen te bepalen wat zij zien als ontwikkeling voor het gebied. Het principe van Free Prior and Informed Consent zouden de gemeenschappen onderling ook moeten toepassen om tot een besluit te komen. Besluiten in een gemeenschap waar collectief bezit wordt gepredikt, moeten ook collectief worden genomen.
Onderdeel van het besluitvormingsproces zou ook moeten zijn een milieueffectenstudie waarbij duidelijk wordt welk langetermijneffect zo een brug kan hebben. Pas dan zou het ministerie van Openbare Werken kunnen kijken of de geplande brug technisch verantwoord is en meer. Het bouwen van een brug in het gebied zou dus niet eventjes snel moeten worden geregeld.
Suriname zit bovendien al enkele jaren opgescheept met wegen in het achterland die kapot worden gereden door zwaar beladen houttrucks. De vraag kan worden gesteld hoe raadzaam het is om nóg zo een verbindingsweg te hebben? Dat lijkt geen goed idee. Vaak is ook geen structuur van onderhoud afgesproken en wordt dat overgelaten aan de 'goodwill' van het bedrijf dat in een bepaald gebied opereert.
De overheid heeft er een handje van niet te bemoeien in conflicten tussen plaatselijke gemeenschappen. Soms terecht, omdat het traditioneel gezag een bepaalde autoriteit heeft. Echter, in dit geval zou het correct zijn om wel te onderhandelen. Immers, het is een overheidshandelen het geven van een concessie dat de bewoners op dit punt heeft gebracht. Beter nog zou het zijn als de overheid de op vertragingstactiek lijkende manier van handelen rond de wet Collectieve Rechten Inheemse en Tribale Volken verlaat. Als die wet er eenmaal is, zijn er duidelijke mechanismen waarop plaatselijke gemeenschappen zich kunnen beroepen zonder dat dit soort conflicten zich hoeven voor te doen.