Natio en realiteit

DE KEUZEHEREN IN Nederland hebben voor Natio 46 voetballers voorgeselecteerd voor de Concacaf Nations League, schrijft het persmanagement van de nationale voetbalselectie. Dit is voor Surinaamse begrippen een groot aantal. De eindselectie wordt deze week bekendgemaakt. In de voorselectie zitten veertien lokale spelers uit de Eerste Divisie van de SVB.

Uiteindelijk moeten zo een achttien spelers overblijven als eindselectie. Welke toverstaf zou een bondscoach moeten hebben om binnen iets meer dan een week zo een selectie samen te stellen, terwijl de meeste spelers nooit eerder samengespeeld hebben? De eerstvolgende wedstrijd is namelijk al op 8 september.

Er lijkt moeizaam contact te zijn tussen degenen in Nederland die het beleid bepalen en het SVB-bestuur. Dat lijkt buiten spel gezet. Het hoort zo dat na elk toernooi van betekenis wordt geëvalueerd en de uitkomst onder de aandacht wordt gebracht van de Surinamers, de voornaamste belanghebbenden.

Aan de in hoofdzaak buitenlandse technische leiding is constant daarnaar gevraagd, echter zonder succes. Het SVB-bestuur hult zich in stilzwijgen. Het Surinaamse sportpaspoort wordt verleend aan diasporaspelers maar hun optreden is tot nu toe op een mislukking uitgelopen.

Er is veel geld gepaard gegaan met het diaspora-avontuur zonder dat de doelen zijn bereikt, zonder dat iemand of een instantie de verantwoordelijkheid neemt. Dat is haast onverteerbaar en niet fair. Juist in een fase waarin aan de diaspora het voordeel van de twijfel is gegeven.

Toenmalig bondscoach Dean Gorré heeft het diasporateam blijkbaar te hoog ingeschat want al in de startfase lag Suriname uit het toernooi. Zijn aanpak heeft niettemin enige tijd standgehouden. Hij had de spelers op zijn hand. Er lijkt nu een andere sfeer te zijn.

Landskampioen Robinhood is voor de tweede keer winnaar geworden van de Concacaf Caribbean Club Shield. Dat is indrukwekkend en een demonstratie van geloof in eigen kunnen. Een nieuwe Concacaf Nations League begint op 8 september.

De Ware Tijd heeft vaker gepleit voor een elftal van zowel lokale spelers als voetballers in diaspora, zoals het in het begin was in de relatie tussen Suriname en Suriprofs. De voorselectie die recent is bekendgemaakt duidt op een begin van een gemengd elftal, een ombuiging.

Maar een voorselectie van en met 46 spelers, van wie een belangrijk deel nooit samen heeft gespeeld is moeilijk werkbaar. Het wordt dus opnieuw nattevingerwerk.

Het kan zijn dat de eindselectie al bekend is maar dat men de schijn wil ophouden en het thuisfront tegen beter weten in wil laten geloven dat locals er toe doen. Het is niet te hopen, maar het zal niet verwonderen dat het weer een onderonsje van Concacaf Caribbean Club Shield wordt.